We komen het theater binnen, er is rust en ruimte, ik zeg tegen Arno, ik blijf hier vandaag…In de zaal, na het gepuzzel van 2 vol, 2 leeg, 2e rij… zitten we. Ik voel me goed, de lucht voelt goed, dat scheelt bij mij al zo veel.
Ik schrijf niet per se op chronologische volgorde, gewoon mijn indrukken, momenten die zijn bijgebleven, beelden en gedachten die er borrelen.
Bien staat voor. Alles aan haar is mooi. Haar vrouwelijke vormen in de spijkerbroek, ze lijkt ontspannen, gefocust, helemaal daar. Haar witte bloes maakt haar een heilige, maar haar spijkerbroek maakt haar een vrouw van nu. Het mooie wit-maar-niet-spierwitte licht schijnt op haar, als vanzelf, dit hoort zo. Ze straalt zonder haar menselijkheid te verliezen.
Alles op het toneel geeft mij rust, omringt mij met warmte. Alles klopt. Er is een flow van dingen die in elkaar overvloeien, de ongelooflijke stemkwaliteit van de zanger, zachtheid om gegoten in precisie, en weer die rust, die kalmte, het is vertrouwd, het is goed. (Ik merk dat ik dan denk: ‘het voelt zo goed, ik hoop zo dat deze warme bubbel niet gaat barsten’, en dan ook: ‘en wat dan nog...?’)
Bien spreekt. Elk lettergreep is een uitgemeten schakel binnen een kunstwerk. Alles, maar ook alles klopt. Bien is inderdaad een spreek artiest, ze bouwt werelden met haar vertellen. Dat vertellen bestaat uit woorden met betekenis, uit hele fijne intonatie nuances, uit woorden en zinnen die soms over elkaar heen rollen, bollen, struikelen, vallen en weer opstaan, uit het door elkaar gooien van inhoud. Ik zie de beelden die ze uitspreekt helder voor mij, met drie zinnen zijn we weer duizend jaar verder in de geschiedenis, en dan weer rollen, of hollen, of neerstrijken ergens in een ander werelddeel.
De bevalling is daar een voorbeeld van, alle tegenstrijdige emoties die door haar heen gaan racen met en door elkaar. En dan haar lichaam die de woorden vormt, of zich laat vormen door de woorden, beweegt op een wonderlijke en exacte manier mee, of andersom. De zang-gil-spraak is zo prachtig, niks engs aan, alleen maar waar. Even hoor ik Björk door de hoge tonen en de bizarre harmonie.
Alle andere elementen in het stuk zijn wezen net zo betoverend. De muzikanten, de zanger, de muziek zelf met al haar stijlen en schakeren die in elkaar overlopen en elkaar volmaakt aanvullen. Ook ieder muzikant is apart te bewonderen. Alleen maar lof. De blazers die zelf zo zingen, de percussie, toetsen, gitaar, viool, alles klopt in deze magische klankwereld. Het is soms wrang, maar hoe kan dat dan dat het allemaal toch goed voelt? Misschien heb ik gewoon een goeie dag met heldere filters, dat kan de betovering zeker wat omhoog schroeven, maar dat de kwaliteit erg hoog is, daar twijfel ik niet aan.
Enige deelnemer bij wie ik wat minder voel is de violiste wanneer ze uit haar viool stapt. Dan wordt de magie voor mij een klein beetje onderbroeken, maar echt maar een klein beetje.
Bien de zon, de koningin, wat een tinnen krans teweeg kan brengen. Eerst vanuit de schaduw, we horen haar alleen, maar ik zie haar staan, daarna weer centraal op het podium, volop stralend in het licht. En dan gaat het ding er simpelweg af. Dit ontroert mij, de illusie werkt.
Aan het einde ben ik sprakeloos, maar ook gewoon voldaan, alsof ik een perfect uitgebalanceerde maaltijd heb gehad waarbij smaken, geuren, kleuren, voeding allemaal in harmonie met elkaar mij gevuld en gevoed hebben. Het hele stuk, op een aantal kleine stukjes na, voelde als een lange meditatie of roes. Ik heb het gevoel dat Bien dit ook zo moet ervaren, die opperconcentratie... hoe kan het anders? Daar ben ik benieuwd naar. En in de momenten waarin ze er even voor mijn gevoel ‘uitstapt’ is ze gewoon de vertrouwde actrice Bien, ook zo fijn en lief en grappig en goed om naar te kijken en te luisteren.
Aan het einde spreekt de echte Bien met de stem van mijn lieve schoondochter en zegt, jullie mogen blijven hangen, ik moet snel weg om de kinderen in bed te leggen, en er wordt natuurlijk gelachen. Is het nu moeder Maria of moeder Bien? Ook dit doet ze (misschien wel onbedoeld maar toch) zo goed.
Ik zeg: BIEN BIEN BIEN!!
Nava, september 2021
Geen opmerkingen:
Een reactie posten